จาก SME ธุรกิจขนาดเล็ก สู่ “หมูอินเตอร์” แบรนด์ท้องถิ่นระดับประเทศ

จาก SME ธุรกิจขนาดเล็ก สู่ “หมูอินเตอร์” แบรนด์ท้องถิ่นระดับประเทศ
รู้หรือไม่ว่า การเริ่มต้นธุรกิจส่วนตัวได้นั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่หลายคนคิด บางคนอาจคิดว่าจะเริ่มต้นธุรกิจเล็ก ๆ ได้ต้องใช้ทุนเป็นตัวกำหนด ทุนก็สำคัญ แต่ด้วยปัจจุบันมีอะไรหลายอย่างเปลี่ยนแปลงไปมาก ทำให้ธุรกิจหลายครอบครัวไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้ เพราะแบบนี้เราจึงขอยกตัวอย่างชีวิตของคุณณรงค์ ธรรมจารี เจ้าของ “หมูอินเตอร์” เป็นหนึ่งคนที่ยึดคำว่า “SME สู้ มุ่งมั่น และอดทน” มาเป็นแรงผลักดันของความพยายาม

บทเรียนชีวิตที่เริ่มต้นจากศูนย์ของธุรกิจท้องถิ่น สู่ ธุรกิจขนาดใหญ่อย่าง “หมูอินเตอร์”
เรื่องราวเริ่มต้นจากการเลี้ยงหมู 2 ตัว จนเกิดเป็นฟาร์มเลี้ยงหมูขนาดใหญ่ แต่วันหนึ่งคุณณรงค์ตัดสินใจขายฟาร์มทิ้งทั้งหมด เหลือเพียงแต่ โรงเชือดเล็ก ๆ เขาเริ่มทำอาชีพใหม่ คือการตั้งแผงหมูหน้าบ้าน แผงเล็ก ๆ เอาหมูที่มาจากโรงเชือดของตนเองออกมาขาย แม้ราคาเนื้อหมูในช่วงนั้นจะตกลงมากแต่ก็อดทนทำ เพราะมีภาระอีกตั้งมากมายที่ต้องใช้กินใช้จ่าย ถ้าไม่ทำก็เท่ากับอดตาย เขาต้องอดทนยืนขาย สู้แดดสู้ฝนในแต่ละวัน บางวันก็ขายได้หลักร้อย บางวันก็ขายได้หลักพัน หลายครั้งคนที่ผ่านไปผ่านมาแถวนั้นอาจพูดถึงคุณณรงค์ว่า “จบแล้วไอ้รงค์เอ๋ย บอกแล้วว่าอย่าขายฟาร์มไปก็ไม่เชื่อ” แต่สำหรับคุณณรงค์นั้น ใครจะนำเรื่องเขาไปพูดยังไงก็ไม่สำคัญ แต่เราต้องพิสูจน์ให้เขาเห็น นั่นเป็นทางเดียวที่จะลบคำสบประมาทเหล่านั้นได้
“อย่าปล่อยให้น้ำลายคนอื่นมาหยุดฝัน ทำลายอนาคตเราและครอบครัวเรา”
ท้ายที่สุด เขายังเชื่อมั่นเสมอว่า “โอกาส” และ “ความสำเร็จ” เกิดขึ้นได้ทุกวินาที ถ้าเราไม่ยอมแพ้ ถึงแม้จะมีอุปสรรคเข้ามาแบบไม่หยุด เหมือนกับเหตุการณ์ตอนขายหมูสด แผงกำลังไปได้ดี แต่จู่ ๆ ก็ไม่มีหมูให้ขาย เพราะโรงเชือดไม่มีหมูมาเชือด ทำให้ต้องขอซื้อหมูจากชาวบ้านเอามาเชือดและนำมาขายเอง พร้อมกับเริ่มนำอาหารสัตว์กลับมาขายอีกครั้ง โดยได้แนวคิดมาจากเซลล์บริษัทที่ริเริ่มให้เขาหันกลับมาลองทำอาหารสัตว์ขายอีกครั้ง หลังจากนั้นก็เริ่มไปสอบถามลูกค้าเก่าว่าใครเลี้ยงหมูที่ไหน เลี้ยงทั้งหมดกี่ตัว นำมาจดและเก็บข้อมูล พร้อมเสนอเงื่อนไขที่ว่าร้านเราขายอาหารสัตว์ ถ้าคุณสนใจก็มาซื้ออาหารร้านเราไป แล้วเราจะรับซื้อหมูของคุณกลับมา ตอนแรกก็เริ่มต้นทำเล็ก ๆ บ้านต่อบ้าน
สุดท้ายได้รับผลตอบกลับมากขึ้น คนสนใจเข้าร่วมโครงการเยอะขึ้น ด้วยเหตุผลที่ว่าเราไม่เคยเอาเปรียบลูกค้า อะไรที่สามารถช่วยได้ ขอให้บอกเพราะเขาก็เหมือนคนในครอบครัว นั่นถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นใหม่ของธุรกิจอาหารสัตว์ และครอบครัวเลี้ยงหมูของคุณณรงค์เรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน จะเห็นว่าถ้าเราไม่แม้จะพยายาม และอดทนกับสิ่งที่กำลังเจออยู่นั้น ผลสำเร็จตรงหน้าก็ไม่มีมาให้เห็นอย่างแน่นอน
ช่วงนั้นคำว่า “SME” คือ การเริ่มต้นทำธุรกิจขนาดเล็ก แต่สมัยนี้ไม่ว่าใครจะพูดถึงเอสเอ็มอีก็เข้าใจได้ง่ายว่าเป็นการทำธุรกิจขนาดเล็กของคนที่เริ่มต้นทำธุรกิจขนาดเล็กเป็นของตนเอง ใช้ต้นทุนน้อยในการสร้าง ไม่ได้หวือหวา แต่จากหนังสือหมูอินเตอร์ ธุรกิจยอดขายพันล้านที่วิกฤตและความจนเป็นผู้สอน คุณณรงค์ ธรรมจารี เจ้าของร้านหมูอินเตอร์ขนาดใหญ่ ได้กล่าวว่า สำหรับคุณณรงค์นั้น SME อาจจะไม่เหมือนคนอื่น ไม่ใช่ธุรกิจ ไม่เคยมีใครสอน และหามีความหมายจากหนังสือเล่มไหนไม่ได้ ในความคิดของเขานั้น ได้ให้นิยามคำว่า SME ไว้ว่า
S คือ ใจสู้ไม่ถอย
M คือ มานะบากบั่น ไม่ยอมแพ้กับปัญหา หรืออุปสรรคต่าง ๆ
E คือ อดทนอย่างถึงที่สุด
ซึ่งทั้งหมดนี้มีตัวขับเคลื่อนที่สำคัญ คือ “ความฝัน” ขึ้นชื่อว่าความฝัน มันไม่มีอะไรง่ายอย่างที่เราต้องการทุกอย่าง คุณณรงค์เชื่อว่าการฝันมีทั้งหมด 2 อย่าง คือ “เพ้อฝัน” และ “ใฝ่ฝัน” ทุกคนล้วนมีความฝันที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้น อยากมีความสุขในแบบของตนเอง อยากประสบความสำเร็จในการทำงาน การค้า หรือในด้านต่าง ๆ ตามที่เราหวังไว้ แต่ทำไมหลายคนถึงไปไม่ถึงฝั่งฝัน ทำไมถึงทำไม่สำเร็จสักที หรือ…
“เพราะอาจจะเช้าฝันอย่าง กลางวันฝันอีกอย่าง เย็นฝันอีกอย่าง”
สรุปแล้วเพ้อฝันไปเรื่อย ฝันมากเกินไป จนไม่ได้ลงมือทำในสิ่งที่คิดไว้ ทำให้ไม่เกิดผลงานออกมาให้เห็น มีเพียงแต่ความฝัน และคำพูดที่ผ่านไปในแต่ละวันเท่านั้น เขามักจะถามตัวเองอยู่เสมอว่า ทำไมผมเริ่มท้อ เริ่มถอดใจล่ะ “ปัญหาและวิกฤตที่เกิดขึ้น พระเจ้าส่งมาทดสอบเรานะ แล้วเราจะยอมแพ้เป็นถ่าน หรือจะสู้ให้ผ่านเป็นเพชรให้ได้” หลังจากนั้นเขาได้กลับมานั่งคิดว่าตนเองยังทำไม่ถูกวิธี กำลังหลงทาง หรืออดทนไม่พอกับสิ่งที่กำลังจะลงมือทำกันแน่ เขาจะยอมเป็นถ่านหรือเพชร
แม้จะถูกเผาด้วยคาร์บอนเหมือนกันแต่การใช้ความร้อนต่างกัน ความทนทานก็ต่างกัน ให้เลือกว่าในชีวิตคุณอยากจะเป็นแบบไหน อยากจะทนความร้อนได้น้อย ยอมแพ้และถอยหลังไปเป็นถ่านธรรมดา ๆ พอถึงเวลาก็แตกหักไป หรือจะอดทน รอเวลาคอยเป็นเพชรที่ล้ำค่า แต่แลกมาด้วยความลำบากและอดทนที่จะสู้ไปให้ถึงฝันที่ตั้งไว้
“แล้วคุณล่ะ กำลังยอมเป็นถ่าน หรือสู้เพื่อเป็นเพชร”